De god van de liefde, Cupido bij de Romeinen, Eros bij de Grieken, wordt voorgesteld als een jong kind, vaak mollig en gewapend met een boog, die zijn pijlen in de harten van mensen schiet om hen verliefd te maken.
Dit 48 cm hoge beeld van Cupido werd in 1990 ontdekt in een 4de eeuwse put die een stortplaats was geworden, op het Romeinse versterkte terrein van Château Renaud. Het onderzoek werd uitgevoerd door de Opgravingsdienst van het Waalse Gewest, onder leiding van G. Lambert, voormalig conservator van het Gaumais Museum.
Afgezien van een ontwrichting door de val, verkeerde het werk in een uitstekende staat van conservering.
Staande leunt de god op zijn linkerbeen, terwijl zijn rechterbeen licht achterover gebogen is en op de punt van zijn voet rust. Hij moet kleine vleugels gedragen hebben, getuige de twee gaten op zijn rug. Het lachende gezicht en het mollige lichaam onthullen de gevoeligheid van de kunstenaar.
Dit bronzen beeldje, gemaakt volgens de verloren-wastechniek, of holle doopvont, wordt gedateerd in de 2e eeuw en is waarschijnlijk een import uit Italiaanse werkplaatsen of uit centraal Gallië. De stijl staat dichter bij soortgelijke werken in het Middellandse Zeegebied (bijv. Cap d'Agde). Het is inderdaad uitzonderlijk om een werk van deze kwaliteit te vinden in Noord-Gallië. Zijn lange levensduur, tussen de 2e en 4e eeuw, toont aan dat dit stuk door zijn opeenvolgende eigenaars al als waardevol "antiek" werd beschouwd.